• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• فصل های کتاب

انجیل متی (فصل ۳)

ظهور یحیی تعمید دهنده
1 و در آن ایّام، یحیی تعمید‌دهنده در بیابان یهودیّه ظاهر شد و موعظه کرده، می‌گفت، 2 توبه کنید، زیرا ملکوت آسمان نزدیک است. 3 زیرا همین است آنکه اشعیای نبی از او خبر داده، می‌گوید، صدای ندا کننده‌ای در بیابان که راه خداوند را مهیّا سازید و طُرُق او را راست نمایید. 4 و این یحیی لباس از پشم شتر می‌داشت و کمربند چرمی بر کمر، و خوراک او از ملخ و عسل برّی می‌بود 5 در این‌ وقت‌، اورشلیم‌ و تمام‌ یهودیه‌ و جمیع‌ حوالی اُردُنّ نزد او بیرون‌ میآمدند، 6 و به‌ گناهان‌ خود اعتراف‌ كرده‌، در اُرْدُن‌ از وی تعمید مییافتند. 7 پس‌ چون‌ بسیاری از فریسیان‌ و صدّوقیان‌ را دید كه‌ بجهت‌ تعمید وی میآیند، بدیشان‌ گفت‌: «ای افعیزادگان‌، كِه‌ شما را اعلام‌ كرد كه‌ از غضب‌ آینده‌ بگریزید؟ 8 اکنون ثمرهٔ شایستهٔ توبه بیاورید، 9 و این سخن را به‌خاطر خود راه مدهید که پدر ما ابراهیم است، زیرا به شما می‌گویم خدا قادر است که از این سنگها فرزندان برای ابراهیم برانگیزاند. 10 و الحال تیشه بر ریشهٔ درختان نهاده شده است، پس هر درختی که ثمرهٔ نیکو نیاورد، بریده و در آتش افکنده شود. 11 من شما را به آب بجهت توبه تعمید می‌دهم. لکن او که بعد از من می‌آید از من تواناتر است که لایق برداشتن نعلین او نیستم؛ او شما را به روح‌القدس و آتش تعمید خواهد داد. 12 او غربال خود را در دست دارد و خرمن خود را نیکو پاک کرده، گندم خویش را در انبار ذخیره خواهد نمود، ولی کاه را در آتشی که خاموشی نمی‌پذیرد خواهد سوزانید. 13 آنگاه عیسی از جلیل به اُرْدُن نزد یحیی آمد تا از او تعمید یابد. 14 امّا یحیی او را منع نموده، گفت، من احتیاج دارم که از تو تعمید یابم و تو نزد من می‌آیی؟ 15 عیسی در جواب وی گفت، الآن بگذار زیرا که ما را همچنین مناسب است تا تمام عدالت را به کمال رسانیم. پس او را واگذاشت. 16 امّا عیسی چون تعمید یافت، فوراً از آب برآمد که در ساعت آسمان بر وی گشاده شد و روح خدا را دید که مثل کبوتری نزول کرده، بر وی می‌آید. 17 آنگاه خطابی از آسمان در رسید که این است پسر حبیب من که از او خشنودم.

تفسیر فشرده آیات


1و2 متی بعد از اشاره ای کوتاه به سکنی گزیدن یوسف و خانواده اش در ناصره در انتهای فصل دوم، بلافاصله در ابتدای فصل سوم به وقایع سی سال بعد می ¬پردازد. یحیی( یوحنا) تعمید دهنده که در هر چهار انجیل به وی اشاره شده است، نبی بزرگ بود که به توبه از گناهان موعظه می کرد. یحیی کسانی را که نزد وی به گناهان خود اعتراف می کردند درساحل رود اردن تعمید می¬داد( کلمه تعمید به معنی غوطه ور کردن است) و این خدمت را در بیابان یهودیه انجام می داد. بیابان یهودیه، ناحیه بسیار خشک و ناهموار واقع در غرب دریای مرده « Dead Sea» در اسرائیل است. اکثر افراد متعلق به فرقه یهودی اِسِنها (فرقه ای که عقاید زاهدانه ای داشتند و از حدود دو قرن قبل از میلاد تا قرن اول میلادی ادامه یافت.) در این منطقه سکونت داشتند ولی هیچ دلیل کتاب مقدسی مبنی بر اینکه یحیی تعمید دهنده متعلق به این گروه باشد؛ وجود ندارد. به نظر می¬رسد که یحیی تعمید دهنده در انتهای شمالی این منطقه نزدیک به جایی که رود اردن به دریای مرده می-ریزد مردم را تعمید می داد و به توبه از گناهان موعظه می کرد. جالب است که این منطقه، مکانی بسیار غیر معمول برای اعلام ظهور پادشاه موعود یهود( عیسی مسیح) و نجات دهنده عالم بود( اول قرنتیان ۲۶:۱-۲۹). شاید از نظر انسانی شهر اورشلیم مکانی بسیار مناسب تر برای این موضوع بود. پیام یحیی تعمید دهنده شامل دو بخش بود الف- بخش مرتبط با نجات انسان ها که پیغام توبه و بازگشت از گناهان بود ب- بخش مرتبط با آخرت و یا آخر زمان که در مورد برقراری ملکوت خدا و وقایع انتهای عالم بود. مفهوم آمدن و یا برقراری ملکوت خداوند و یا ملکوت آسمان مفهومی بسیار شناخته شده در عهد عتیق است. ولی اعلام اینکه توبه و بازگشت از گناهان از ضروریات ورود به چنین ملکوتی است که خوشبختی ابدی انسان ها را تضمین می¬کند؛ مطلب تازه ای بود که باعث ناخشنودی بسیاری از یهودیان می شد. زیرا یهودیان خود را فرزندان ابراهیم و به طبع قوم برگزیده خدا و وارثان واقعی ملکوت خداوند و مسیح موعود می پنداشتند و معتقد بودند که بدون هیچ قید و شرطی وارد این خوشبختی ابدی خواهند شد.(متی۷:۳-۱۱) جالب اینجاست که با وجود این اعتقاد گسترده در میان یهودیان بارها در اناجیل آمده است که از مسیح سوال می¬کردند «ای استاد چه کنیم تا وارث حیات جاودان شویم» گویی صدایی در اعماق وجودشان بر خلاف آنچه اعتقادات و باورهایشان به آنها دیکته می کرد؛ گواهی می¬داد.( متی ۱۶:۱۹؛ لوقا۲۵:۱۰) پیغام توبه یحیی، پیغام تغییر عمیق باطنی( نه صرفا تغییر باورها یا پشیمانی و اندوه از گناه) بود که تمام جنبه های زندگی شخصی را تحت تاثیر قرار می¬داد. بخش دوم پیغام یحیی تعمید دهنده در مورد آخرت و برقراری ملکوت خداوند بود. این همان ملکوت یا فرمانروایی خدا است که از ازل تا ابد در فردوس برقرار است به طوری که اراده عام و خاص خدا به طور کامل به انجام می-رسد(اراده عام خدا از ویژگی هایی نظیر قادر مطلق بودن، همه دانا بودن، همه جا حاضر بودن خدا سرچشمه می گیرد و در ارتباط با برنامه ها و نقشه های ازلی الهی برای جهان هستی و خلقتش است؛ ولی اراده خاص خدا از ویژگی هایی نظیر قدوسیت، عدالت و نیکویی خدا سرچشمه می گیرد و در ارتباط با ارزشهای اخلاقی است). توجه کنید که هر چند اراده عامّ خدا در تمامی خلقتش به طور کامل به انجام میرسد و خدا حکمران مطلق است ولی با این وجود اراده خاص خدا در جهان مادی توسط انسانها و در جهان غیر مادی توسط شیطان و فرشتگان شریرش، زیر پا گذاشته می¬شود و از این نظر هنوز ملکوت آسمان به طور کامل بر زمین مستقر نشده است؛ هرچند که ثمرات این ملکوت در قلبها و زندگی کسانی که از گناهان خود توبه کرده و به مسیح ایمان دارند بصورت محدودی هویداست(لوقا ۲۱:۱۷) ولی در بازگشت ثانویه مسیح ملکوت آسمان به طور کامل بر زمین مستقر خواهد شد( مکاشفه فصل های ۱۹ تا ۲۱). توجه کنید که خداوند اجازه داده است تا شرارت وارد جهان هستی گردد و تا نقطه اوج خود گسترش یابد؛ در نهایت خداوند با شکست شرارت و پیروزی بر شیطان و مرگ که ثمره گناه است، ویژگیهای عالی خود نظیرعدالت ، قدوسّیت و فیض ابدی اش را به طور کامل آشکار خواهد ساخت. تجلی بخشی از این ویژگی ها در کفاره و رستاخیز عیسی مسیح خداوند آشکار شده است و در آخر زمان با محکوم کردن شیطان و فرشتگان شریر به مرگ ابدی و داوری عادلانه گناهکاران به طور کامل آشکار خواهد شد. به طبع اگر شرارتی در جهان وجود نمیداشت و خدا به انسانها آزادی انتخاب نمی داد، درک این بخش از صفات و خصوصیات الهی غیر ممکن می بود. 3 پیغام یحیی تعمید دهنده تحقق نبوتی است که در (اشعیا۳:۴۰) آمده است. هر چهار انجیل به این موضوع اشاره کرده اند.( مرقس ۲:۱-۳ ؛لوقا ۳:۴-۶؛ یوحنا۲۳:۱) یحیی مانند ایلیاء نبی(یکی از انبیای بزرگ عهد عتیق) لباس می پوشید(دوم پادشاهان ۸:۱) و پیغامش همچون شمشیر برنده بود. تعمید یحیی، به عنوان نشانه ای از توبه و پاک شدن از گناهان، ریشه در مراسم تطهیر عهد عتیق داشت. از سویی دیگر غیر یهودیان که به دین یهود می-گرویدند، تعمید آب (غوطه ور شدن شخص در آب) می¬گرفتند و این رسم در آن زمان شایع بود. تعمید یحیی به طور چشمگیری منعکس کننده توبه و بازگشت از زندگی قبلی برای پذیرش مسیح بود. تعمید یافتن یهودیان در نزد یحیی عملا اعتراف به کافر و بی دین بودن باطنی آنها بود. مفهوم تعمید یحیی با تعمید مسیحیان متفاوت است. تعمید مسیحیان نمادی است از تطبیق یا یکی شدن ایماندار با مرگ ، تدفین و قیام مسیح از مردگان ( رومیان ۳:۶-۵ و کولسیان ۱۲:۲)(غوطه ور شدن در آب نشانه مرگ و تدفین انسانیّت کهنه شخص تعمید گیرنده و خارج شدن از آب نشانه برخاستن از مردگان و قیام و تولد دوباره شخص تعمید گیرنده است). بدین سبب بهترین روش انجام مراسم تعمید مسیحی، غوطه ور شدن کامل ایماندار (شخص بالغ) در آب است.(به نظر می رسد که پاشیدن آب بر روی صورت یا بدن ایماندار و به خصوص طفلی که درکی از توبه یا ایمان به مسیح ندارد با تعلیم کتاب مقدس منافات دارد.) فَریسیان قرن اول میلادی قشری کوچک (حدود ۶۰۰۰ نفر) متشکل از افراد بسیار متعصب مذهبی، افراطی و قانون پرست بودند. این گروه مذهبی به علت پیروی وسواس گونه از مراسم و سنن مذهبی که اکثرا بدون اینکه تغییری در سرشت انسانی به وجود آورد جنبه ظاهری و بیرونی داشت ؛ به شدت دچار ریاکاری و خود فریبی بودند. کلمه فَریسی به معنای جدا شده یا مجزا از دیگران است. برخورد مسیح با فریسیان بسیار شدید بود و آنها را به علت جانشین کردن سنن و مراسم انسانی و برداشتهای سطحی از قوانین به جای روح فرامین الهی به ریاکاری محکوم می¬کرد.( متی ۳:۱۵-۹؛ ۱۸:۲۲؛ ۱۳:۲۳و ۲۳و۲۵و۲۹ ؛ لوقا۱:۱۲) صدوقیان گروه دیگری از علمإ مذهبی- سیاسی(نخبگان) قوم یهود بودند. این گروه به معجزات و پدیده های فراطبیعتی، قیامت از مردگان( متی۲۳:۲۲) و وجود فرشتگان ( اعمال رسولان ۸:۲۳) اعتقادی نداشتند و روشن فکر و عقل گرا بودند . بر خلاف فریسیان، صدوقیان به سنن و آداب پایبند نبودند و قانون پرستی فریسیان را به تمسخر می گرفتند. صدوقیان صرفا تورات ( کتاب پنج گانه موسی در عهد عتیق شامل پیدایش، خروج، لاویان،اعداد و تَثنیه) را پیروی می کردند و اکثرا ثروتمند و از تبار کاهنان بودند. این گروه در زمان حکومت هیرودیس آنتیپاس، سر پرستی معبد خدا در اورشلیم را در اختیار داشتند. فریسیان زاهد، معتصب ومردم گریز بودند در حالی که صدوقیان سازشگر و فرصت طلب سیاسی محسوب می¬شدند. هر دوگروه با هم متحد شدند تا مسیح را از بین ببرند.( متی۱۵:۲۲و۱۶و۲۳و۳۴و۳۵) یحیی آنان را افعی زادگان می خواند. 8 ثمر نیکو (اعمال، گفتار، رفتار و افکار خوب)، نتیجه توبه و ایمان حقیقی است. در کلام خدا توبه و ایمان مانند دو حلقه یک زنجیر، به هم متصل هستند. توبه، بازگشت و اجتناب از زندگی گناه آلود است در حالی که ایمان، توکل کامل به خدا و نزدیک شدن به اوست. ایمان و توبه دو روی یک سکه هستند . توجه کنید که که توبه و ایمان به خودی خود عمل نیک محسوب نمی¬شوند. اعمال، گفتار، رفتار و افکار خوب (میوه های نیکو )، نتیجه توبه و ایمان به مسیح است که در زندگی یک ایماندار واقعی هویدا می شوند. طبعا در زندگی فریسیان و صدوقیان و دیگر مذهبیون یهود میوه واقعی وجود نداشت و تیشه داوری خدا بر ریشه درختان بدون میوه آنها نهاده شده بود. 11و 12 در این آیات مقام و منزلت یحیی تعمید دهنده در مقایسه با مسیح موعود دیده می¬شود. در انجیل یوحنا ۱:۱-۸ این تمایز به روشنی به تصویر کشیده شده است. توجه کنید در آیات۱۱و۱۲به سه نوع تعمید اشاره شده است، «تعمید آب به جهت توبه» که اشاره به تعمیدی است که مردم از یحیی می¬یافتند. (ر.ک. به توضیحات متی۳:۳) «تعمید روح القدس» که رویدادی روحانی و نادیدنی است و اشاره به تعمیدی است که هر ایماندار به مسیح می یابد.( یوحنا ۳: ۵-۸) در این فرایند خدای روح القدس روح مرده انسان را زنده می کند و ایماندار تولدی دوباره (انسانیت تازه) می یابد. با ایجاد انسانیت تازه و رشد تدریجی آن، میوه های روحانی در زندگی ایمانداران ظاهر می شوند. اصطلاح «پُری روح القدس» در رسالات پولس رسول به معنی «تعمید روح القدس» نیست؛ بلکه به معنای رشد و تکامل انسانیت تازه و چیره بودن آن بر انسانیت کهنه یک ایماندار واقعی به مسیح است.(غلاطیان ۵: ۱۶-۲۶ ؛ افسسیان ۵: ۱۵-۲۱ ) چنین ایمانداری، تحت کنترل روح القدس می باشد و اراده مکشوف خداوند در کتاب مقدس را در زندگی اش به انجام می رساند. اصطلاح «پری روح القدس» در کتاب اعمال رسولان و در ابتدای تشکیل کلیسا، اشاره ای است به دریافت عطای روح القدس که نشانه آن صحبت به «زبانهای بیگانه» بود؛ فردی که این عطا را دریافت می کرد قادر بود به زبانی دیگر که قبلا قادر به تکلم آن نبود خدا را ستایش و یا نبوت کند. این عطا صرفا نشانه ای از خاتمه دوران دین یهود و آغاز دوران انجیل عیسی مسیح برای نجات همه انسان ها از هر نژاد و زبان بود و به مرور با گسترش کلیسا به سرزمین های دیگر، این عطا و همچنین عطای معجزات قبل از پایان قرن اول میلادی و با تکمیل شدن نگارش کتاب های عهد جدید به تدریج خاتمه یافت. برای توضیحات بیشتر در این مورد به بخش مقالات این وبسایت رجوع کنید. «تعمید آتش» به احتمال قوی اشاره به غضب نهایی و آتشین خدا برای مجازات گناهکاران است. کلمه «تعمید» به یونانی به معنای غوطه ور کردن است و از متن فصل سوم و آنچه در ادامه آیه ۱۲ دیده می¬شود حاکی از این حقیقت هولناک است. مسیح به جهان آمد تا با فراهم آوردن کفاره گناهان، انسانها را از گناه و ثمره گناه یعنی مرگ ابدی نجات دهد؛ به عبارتی «تعمید روح القدس» عطا نماید. کسانی که «تعمید روح القدس» نداشته باشند محکوم به «تعمید آتش» خواهند بود.(متی ۳۱:۲۵-۴۶) برخی مفسرین، تعمید آتش را به روز پِنطیکاست ( اعمال رسولان ۱:۲-۴) مرتبط می¬دانند که با توجه به متن فصل سوم مخصوصا آیات ۱۱ تا ۱۳، درست به نظر نمی¬رسد. 13و14 بالاخره بعد از سالها سکوت، مسیح از ناصره واقع در جلیل (شمال سرزمین یهودیه) به اردن نزد یحیی آمد تا از او تعمید یابد. بر خلاف یهودیان که با عبور از دریای سرخ و در طول چهل سال سرگردانی در بیابان دائما از فرامین خدا نافرمانی کردند و نسل های بعدی نیز مانند پدرانشان عمل نمودند؛ عیسی به عنوان مسیح موعود و نماینده این قوم سرکش و سخت دل با عبور نمادین از رود اردن بلافاصله به بیابان خشک و سوزان یهودیه می رود و برای چهل روز و شب در بدترین شرایط و در گرسنگی خود را در معرض تجربه شیطان قرار می دهد تا برخلاف قوم اسرائیل و نیز آدم و حوا در باغ عدن با پیروزی بر وسوسه های شیطان در همه موارد اراده کامل پدر آسمانی را بجا آورد و عدالت کامل الهی را آشکار سازد. چونکه تعمید یحیی در مورد توبه و بازگشت از گناه بود طبعا یحیی در ابتدا با مسیح مخالفت کرد زیرا یحیی می¬دانست که مسیح¬ ، برّه بی عیب و بی داغ خداست که برای برداشتن گناه جهان آمده است و نیازی به تعمید ندارد (یوحنا ۲۹:۱و۳۶ ؛ اول پطرس ۱۹:۱و۲۰ ؛ خروج ۱:۱۲-۳ ؛ دوم قرنتیان ۱۲:۵؛ عبرانیان ۱۵:۴، ۲۶:۷ ؛ اول یوحنا ۵:۳). 15 توجه کنید که مسیح از بدو تولد تا انتهای زندگی خود برخلاف همه انسانها (آدم و حوا و همه نسل سقوط کرده بشری) به طور کامل اراده پدر را به انجام رساند و در نتیجه عدالت وی کامل و بی نقص بود. در واقع زندگی عیسی مسیح انعکاس کامل ده فرمان تورات است. مسیح خداوند به این دنیا آمد و صورت غلام را پذیرفت و جلال آسمانی خود را ترک کرد تا بر روی صلیب داوری و مجازات گناهان ما را متحمل شود و در عوض عدالت بی نقص خود را به کسانی که به او ایمان می آورند هدیه نماید. پولس رسول در دوم قرنتیان ۱۲:۵ میگوید «زیرا او را که گناه نشناخت در راه ما گناه ساخت تا ما در وی عدالت خدا شویم». 16 در اینجا هر سه شخص تَثْلیث اقدس (خدای پدر، خدای پسر و خدای روح القدس) به روشنی دیده می¬شوند. این واقعه تاکیدی بر شروع خدمت آشکارعیسی و تاج گذاری وی به عنوان مسیح و پادشاه یهود است. در ادامه آیه، نحوه قرار گرفتن خدای روح القدس بر مسیح به نزول کبوتری تشبیه شده است. این بدان معنی نیست که یحیی تعمید دهنده روح القدس را عملا به شباهت کبوتری می بیند که بال زنان بر سر مسیح فرود میآید؛ برداشت صحیح این است که نحوه قرار گرفتن روح القدس بر مسیح به نزول کبوتری تشبیه شده است. 17 این اعلام آسمانی، حقیقت تثلیث را که تعلیم بنیادی و اصلی مسیحیت است آشکار می¬سازد. مطابق کتاب مقدس خدای واحد، سه شخص خدای پدر و خدای پسر و خدای روح القدس می باشد و هر سه در ذات و جوهر یکی هستند ولی در شخص متمایزند.( مرقس ۱۲: ۲۹-۳۴ ؛ یوحنا ۱۷: ۳ ؛ اول تیموتائوس ۲: ۵و۶ ) هر سه شخص ازلی و ابدی بوده و هیچ نیازی در آنها وجود ندارد. برای توضیحات بیشتر درمورد این تعلیم به بخش مقالات این وبسایت رجوع کنید.